کتایون امیرابراهیمی یکی از زنان پیشکسوت و محبوب سینمای ایران است. از دهه ۴۰ تا امروز، نام او یادآور تلاش، پشتکار و عشق واقعی به بازیگری است. او از جمله چهره‌هایی بود که در دوران طلایی سینمای قبل از انقلاب خوش درخشید و پس از سال‌ها دوری، در دهه ۸۰ دوباره به تلویزیون برگشت. زندگی شخصی و مسیر هنری‌اش سرشار از تجربه‌های ناب و قابل افتخار است.
تولد و ریشه‌های خانوادگی
کتایون امیرابراهیمی در سال **۱۳۱۸** چشم به جهان گشود. پدرش **کارمند وزارت امور خارجه** و از **نوادگان امیرالامرای کرمانی** بود. در یکی از مأموریت‌های اداری، به **باکو** سفر کرد و با همسر آینده‌اش، زنی باسواد و ورزش‌دوست از اهالی شوروی آشنا شد. مادر کتایون پس از مهاجرت به ایران، **دبیر ورزش** شد و زندگی خانوادگی‌شان را بر پایه آموزش و انضباط بنا نهاد.
امیرابراهیمی **فرزند اول** خانواده است و دو خواهر و سه برادر دارد. دوران کودکی را در **رشت** گذراند؛ شهری آرام و خوش‌منظر که بعدها بارها از خاطرات آن یاد کرد. در سن نوجوانی به **تهران** آمد و تحصیلاتش را در دبیرستانی در خیابان شاه‌آباد ادامه داد، جایی که مادرش نیز همان‌جا تدریس می‌کرد. از همان زمان، عشق به بازیگری در دلش جوانه زد و با تماشای تمرین‌های تئاتر شوهرعمه‌اش که **کارگردان تئاتر** بود، مسیر آینده‌اش روشن شد.
شروع فعالیت هنری و نقش‌های برجسته
در سال **۱۳۴۲** با فیلم **«تار عنکبوت»** به کارگردانی **مهدی میرصمدزاده** رسماً قدم به سینما گذاشت. صدای خوش، چهره دلنشین و بازی طبیعی‌اش باعث شد خیلی زود در میان کارگردان‌ها شناخته شود. از همان آغاز دهه ۴۰ تا **۱۳۵۳** در حدود **۴۸ فیلم سینمایی** حضور داشت؛ عددی چشمگیر برای یک بازیگر زن در آن دوران.
یکی از ماندگارترین حضورهایش در فیلم **«حسن کچل»** ساخته‌ی **علی حاتمی** بود. او در این فیلم با چهره‌ای متفاوت و نقش‌آفرینی گرم، توجه منتقدان را جلب کرد. دستمزدش فقط **۱۰ هزار تومان** بود اما فیلم در گیشه **۹ میلیون تومان** فروش داشت — رقمی باور نکردنی برای آن روزها.
از آثار شاخص دیگرش می‌توان به **«درختان ایستاده می‌میرند»** (۱۳۵۰)، **«بده در راه خدا»** (۱۳۵۰) و **«ازدواج ایرانی»** (۱۳۴۷) اشاره کرد. همکاری با بازیگران بزرگی چون **آذر شیوا، تقی ظهوری و رضا صفایی**، شخصیت هنری‌اش را تثبیت کرد.
پس از انقلاب، برای مدتی طولانی از بازیگری فاصله گرفت. تا اینکه در **۱۳۸۰** با سریال **«بدون شرح»** مهدی مظلومی، دوباره در قاب تلویزیون ظاهر شد. سپس در **«کوچه اقاقیا»** (رضا عطاران) و **«من یک مستاجرم»** (پریسا بخت‌آور) نقش‌هایی متفاوت ایفا کرد. در سینما نیز با فیلم **«بازنده»** و سپس **«ورود آقایان ممنوع»** از **رامبد جوان** به عرصه‌ی پرده نقره‌ای بازگشت.
همسر و ازدواج
کتایون امیرابراهیمی در سن **۱۷ سالگی** با یکی از **اقوام نزدیکش** ازدواج کرد. همسرش مردی از خانواده‌ای فرهنگی بود که در علاقه به هنر و موسیقی با کتایون هم‌فکر بود. این ازدواج نتیجه‌ی احترام خانوادگی و رابطه‌ای مبتنی بر صمیمیت بود.
ثمره این ازدواج دو دختر به نام‌های **نازی** و **نیلوفر** است؛ هر دو تحصیل‌کرده و علاقه‌مند به هنر و ادبیات. امیرابراهیمی در مصاحبه‌ای گفته بود که همسرش نخستین کسی بود که او را در مسیر بازیگری حمایت کرد و اجازه داد با حفظ اصول زندگی خانوادگی، کارش در سینما را ادامه دهد.
اگرچه گذر زمان و تحولات اجتماعی مسیر زندگی او را تغییر داد، اما همیشه از همسرش به نیکی یاد کرده و گفته است که او پایه‌گذار آرامش در خانه‌شان بوده است. بعد از انقلاب، با دوری از سینما، بیشتر وقتش را به تربیت فرزندان و زندگی خانوادگی اختصاص داد و همسرش در این دوره حامی اصلی او بود.
جمع‌بندی و میراث هنری
کتایون امیرابراهیمی یکی از چهره‌های قابل احترام سینمای ایران است. از دوران طلایی سینمای پیش از انقلاب تا بازی‌های درخشان پس از سال‌ها دوری، همواره نشان داد که بازیگری برایش یک عشق پایدار است.
زندگی خانوادگی‌اش نمونه‌ای از تلفیق موفق میان مسئولیت زنانه و تعهد هنری است. فرزندانش و شاگردانش بارها گفته‌اند که روحیه مثبت و نظم کاری او الهام‌بخش نسل جدید بازیگران بوده است. امیرابراهیمی با تجربه، اصالت و سادگی خود، الگویی روشن از زن ایرانی در هنر باقی مانده است.
برای مطالعه بیشتر:
روشنک عجمیان: از تئاتر تا زندگی مشترک با مهریار حمیدی (بیوگرافی کامل)
