قاره اروپا از نظر قوانین، ساختاری دوگانه دارد: مجموعه‌ای از قوانین ملی که توسط هر یک از ده‌ها کشور مستقل حاکم بر این قاره اجرا می‌شود، و یک چارچوب قانونی مشترک و الزام‌آور که توسط اتحادیه اروپا (EU) تنظیم شده است. اتحادیه اروپا یک سازمان اقتصادی و سیاسی منحصر به فرد است که هدف اصلی آن تقویت صلح، دموکراسی، و رفاه در میان اعضای خود است.
قوانین اتحادیه اروپا
قوانین اتحادیه اروپا از طریق سلسله مراتبی خاص اعمال می‌شوند. بالاترین منبع حقوقی، معاهدات تأسیس هستند که توسط دولت‌های عضو تصویب شده‌اند. بر اساس این معاهدات، نهادهایی مانند پارلمان اروپا، شورای اتحادیه اروپا و کمیسیون اروپا قوانین را وضع می‌کنند. این قوانین به دو صورت اصلی ظاهر می‌شوند:
۱. مقررات (Regulations): این‌ها قوانین عمومی و اجرایی هستند که بلافاصله و به طور مستقیم در قوانین داخلی تمامی کشورهای عضو لازم‌الاجرا می‌شوند، بدون نیاز به تصویب مجدد توسط پارلمان‌های ملی.
۲. دستورالعمل‌ها (Directives): این قوانین یک هدف مشخص را تعیین می‌کنند، اما کشورهای عضو موظفند در یک بازه زمانی مشخص، قوانین ملی خود را به گونه‌ای تغییر دهند که آن هدف محقق شود. این امر انعطاف‌پذیری بیشتری را به دولت‌ها می‌دهد.
نکته کلیدی در حقوق اروپا، اصل برتری (Supremacy) قوانین اتحادیه بر قوانین ملی در حوزه‌هایی است که صلاحیت اتحادیه در آن‌ها تعریف شده است. این امر تضمین می‌کند که یک بازار واحد (Single Market) بدون مانع در سراسر قاره اروپا وجود داشته باشد. علاوه بر این، دیوان دادگستری اتحادیه اروپا (CJEU) مسئول تفسیر و اجرای یکنواخت این قوانین در تمامی کشورهای عضو است و تصمیمات آن برای تمام دولت‌های عضو الزام‌آور می‌باشد.
