گیتی فروهر با نام اصلی فاطمه حسین‌ملا در سال ۱۳۰۵ چشم به جهان گشود. او یکی از بازیگران قدیمی و باسابقه‌ای بود که فعالیت هنری‌اش با دوران تئاتر کلاسیک ایران گره خورده بود. ورود او به دنیای هنر کاملاً خانوادگی و تحت تأثیر همسرش، جهانگیر فروهر، رخ داد. این پیوند هنری، مسیر زندگی حرفه‌ای او را به سوی صحنه و پرده نقره‌ای هدایت کرد.
او علی‌رغم سال‌ها فعالیت مستمر، همواره نقشی مکمل و تأثیرگذار در آثار سینمایی ایفا کرد.
آغاز فعالیت و ورود به سینما
اولین تجربه هنری گیتی فروهر روی صحنه تئاتر در شهر اصفهان رقم خورد. این تجربه صحنه‌ای، پایه‌ای قوی برای ورود او به سینما فراهم آورد.
ورود رسمی او به دنیای سینما در سال ۱۳۴۳ با فیلم «چهار تا شیطون» به کارگردانی حسین مدنی بود. این آغاز، مسیر پرباری را برای او در سینمای ایران گشود.
گیتی فروهر در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ خورشیدی به یکی از چهره‌های شناخته‌شده در نقش‌های مکمل و فرعی تبدیل شد. توانایی او در ایفای نقش‌های مادر، زن قوی یا شخصیت‌های محلی، او را به گزینه‌ای محبوب برای کارگردانان تبدیل کرد.
کارنامه پربار سینمایی در دوران اوج
گیتی فروهر در طول فعالیت خود در بیش از سی فیلم سینمایی حضور داشت. نقش‌آفرینی‌های او در فیلم‌های پیش از انقلاب بسیار پررنگ بود. او در اوج دوران سینمای تجاری و اجتماعی آن سال‌ها حضور داشت.
از آثار برجسته او در دهه ۱۳۵۰ می‌توان به فیلم‌های زیر اشاره کرد:
- «در امتداد شب» (۱۳۵۶)
- «دو کله‌شق» (۱۳۵۶)
- «سرباز» (۱۳۵۶)
- «پاک‌باخته» (۱۳۵۵)
- «بت» (۱۳۵۵)
این فیلم‌ها نشان‌دهنده تنوع نقش‌هایی است که او پذیرفته بود. او در سینمای دهه ۵۰ حضوری فعال و پرکار داشت.
حضور مستمر در سینمای پس از انقلاب
انقلاب اسلامی تغییراتی در سینما ایجاد کرد، اما گیتی فروهر یکی از معدود هنرمندان نسل قدیم بود که فعالیت خود را به طور مستمر پیگیری کرد. او توانست خود را با فضای جدید سینما وفق دهد و همچنان به نقش‌آفرینی بپردازد.
از جمله آثار او در این دوره می‌توان به فیلم‌های زیر اشاره کرد:
- «طلوع انفجار» (۱۳۵۹)
- «مهاجران» (۱۳۶۹)
- «دو نیمه سیب» (۱۳۷۰)
این حضور نشان‌دهنده تعهد او به حرفه بازیگری بود، فارغ از تغییرات مدیریتی و سلیقه‌ای در سینما.
آخرین نقش و میراث هنری
آخرین حضور سینمایی گیتی فروهر در سال ۱۳۷۶، در فیلم «جهان پهلوان تختی» به کارگردانی بهروز افخمی بود. در کمال تأسف، نام او در تیتراژ این فیلم به اشتباه به جای فرنگیس فروهر درج شد، که خود نشانه‌ای از بی‌توجهی‌های گاه رخ‌داده به بازیگران قدیمی بود.
گیتی فروهر در سال ۱۳۷۷ درگذشت و میراثی از نقش‌های مکمل ارزشمند از خود بر جای گذاشت. او زندگی هنری خود را کاملاً مدیون عشق و حمایت همسرش، جهانگیر فروهر، می‌دانست و در تئاتر و سینما به یادگار ماند.
برای مطالعه بیشتر:
سوسن تسلیمی: ستاره‌ای درخشان از سینمای ایران تا تئاتر سوئد – زندگی و آثار ماندگار
