کشتی، به عنوان یکی از قدیمی ترین و پر طرفدار ترین ورزش های رزمی جهان، به طور کلی به دو سبک اصلی تقسیم می شود: کشتی آزاد (Freestyle Wrestling) و کشتی فرنگی (Greco-Roman Wrestling). اگرچه هر دو سبک بر پایه اجرای فنون، گرفتن حریف و کسب امتیاز از طریق اجرای موفقیت آمیز تکنیک ها استوار هستند، تفاوت های اساسی در قوانین و محدودیت های مربوط به نحوه درگیری آن ها وجود دارد.
کشتی فرنگی (Greco-Roman)
این سبک قدیمی ترین شکل کشتی مدرن است و تمرکز کاملی بر استفاده از بالا تنه دارد. مهمترین محدودیت در کشتی فرنگی این است که کشتی گیران اجازه ندارند حریف را زیر کمربند (از کمر به پایین) بگیرند یا با پاها به او حمله کنند. تمام فنون باید با استفاده از دستها، بازوها، و بالاتنه اجرا شوند. این امر باعث میشود که کشتی فرنگی بیشتر بر قدرت بالاتنه، تعادل و اجرای صحیح فنون کلیدی مانند “سوبلس” یا “پلاس” متمرکز باشد.
کشتی آزاد (Freestyle)
کشتی آزاد نسبت به فرنگی انعطاف پذیری بیشتری در اجرای فنون دارد. در این سبک، کشتی گیران مجازند حریف را از بالا تنه، کمر و پاها بگیرند و همچنین اجازه اجرای فنونی که شامل درگیری با پاها میشود، وجود دارد. این آزادی عمل منجر به تنوع بسیار زیاد فنون، اجرای زیر گیری های سریع و پیچیده، و استفاده از تکنیک های پرتابی متعدد میشود. همچنین، در کشتی آزاد، امکان اجرای “سنجاب” (افتادن روی پل) و استفاده از پاها برای دفاع یا حمله وجود دارد.
سخن پایانی
به طور خلاصه، تمایز اصلی در محدودیت گرفتن پاها است؛ کشتی فرنگی فقط بالاتنه را مجاز میداند، در حالی که کشتی آزاد استفاده از کل بدن را برای اجرای فنون مجاز میشمارد.
