سیستم های گرمایشی و تأمین آب گرم مصرفی دو عنصر اساسی در هر منزل هستند که اغلب افراد بین انتخاب آبگرمکن سنتی و پکیج شوفاژ دیواری دچار تردید میشوند. تفاوت اصلی این دو دستگاه در عملکرد و کاربری آنها نهفته است.
مقایسه کلی سیستم های گرمایشی
آبگرمکن ها، که معمولاً به دو نوع مخزنی و دیواری لحظهای تقسیم میشوند، وظیفه اصلیشان گرم کردن آب مصرفی است. آبگرمکنهای مخزنی، حجم مشخصی از آب را در یک مخزن ذخیره کرده و آن را همیشه گرم نگه میدارند. این ویژگی باعث میشود در زمان اوج مصرف، آب گرم به سرعت در دسترس باشد، اما به دلیل اتلاف انرژی گرمایشی در حالت آمادهباش (Standing Loss)، مصرف سوخت بیشتری دارند و برای فضاهایی با تقاضای آب گرم کم تا متوسط مناسب ترند.
در مقابل، پکیج شوفاژ دیواری دستگاهی چند کاره است. پکیج علاوه بر تأمین آب گرم مصرفی، وظیفه گرمایش محیط از طریق رادیاتورها (سیستم شوفاژ) را نیز بر عهده دارد. پکیجها معمولاً به صورت لحظهای عمل میکنند؛ یعنی آب سرد را از طریق مبدل حرارتی با سرعت و با توجه به نیاز مصرف کننده گرم میکنند. این سیستمها به دلیل عدم نیاز به مخزن بزرگ، فضای کمتری اشغال میکنند و کارایی انرژی بالاتری دارند، زیرا فقط در زمان نیاز روشن میشوند.
از منظر کنترل و تنظیمات، پکیج ها معمولاً دارای سیستمهای کنترل الکترونیکی پیشرفتهتری هستند که امکان تنظیم دقیق دما برای هر دو مصرف (آب گرم و گرمایش محیط) را فراهم میکنند. در حالی که آبگرمکن ها اغلب کنترلهای سادهتری دارند. در نهایت، انتخاب بین این دو به متراژ منزل، میزان دسترسی به فضا و نیاز به گرمایش محیط بستگی دارد؛ پکیج برای منازل بزرگتر و دارای سیستم رادیاتور، و آبگرمکن برای واحد های کوچکتر یا مناطقی که تنها نیاز به آب گرم دارند، گزینه های بهتری محسوب میشوند.
