آدولف هیتلر در سال ۱۸۸۹ در براوناو آم این در اتریش متولد شد. دوران جوانی او با ناکامی هایی همراه بود؛ رؤیای او برای ورود به آکادمی هنرهای زیبای وین برآورده نشد و او مدتی را در فقر و تنگدستی در این شهر سپری کرد که گفته میشود در آنجا با مفاهیم یهود ستیزانه و ملی گرایی افراطی آشنا شد.
نقطه عطف زندگی هیتلر
نقطه عطف زندگی او، خدمت در ارتش آلمان در جنگ جهانی اول بود. پس از شکست آلمان، هیتلر به مونیخ رفت و به حزب کارگران آلمان پیوست که بعدها به حزب نازی (حزب ملیگرای سوسیالیست کارگران آلمان) تغییر نام داد. او به سرعت به عنوان یک سخنور کاریزماتیک شناخته شد و با تکیه بر نارضایتی مردم از پیمان ورسای و شرایط اقتصادی وخیم، توانست حمایت گستردهای کسب کند.
تلاش برای کودتای نافرجام «آبجوفروشی» در سال ۱۹۲۳ منجر به زندانی شدن او شد. در زندان، هیتلر کتاب «نبرد من» (Mein Kampf) را نوشت که در آن ایدئولوژی نژادپرستانه، یهود ستیزانه و طرحهای توسعه طلبانه خود را شرح داد.
با بهره گیری از بحران اقتصادی بزرگ دهه ۱۹۳۰، نازیها به قدرت رسیدند و هیتلر در سال ۱۹۳۳ به عنوان صدراعظم آلمان منصوب شد. او به سرعت آلمان را به یک دیکتاتوری تمامیت خواه تبدیل کرد و با لغو دموکراسی، سرکوب مخالفان و اجرای برنامههای نظامی سازی، زمینه را برای جنگی بزرگ فراهم ساخت.
اوج و پایان زندگی هیتلر با جنگ جهانی دوم و هولوکاست گره خورده است. جاه طلبی های ارضی او به تهاجم به لهستان در سال ۱۹۳۹ منجر شد و اروپا را به آتش کشید. با شکستهای پیاپی در جبهههای مختلف، و با نزدیک شدن نیروهای متفقین به برلین، هیتلر در ۳۰ آوریل ۱۹۴۵ در پناهگاه زیرزمینی خود در برلین خودکشی کرد و به این ترتیب، عمر یکی از منفورترین دیکتاتور های تاریخ به پایان رسید.
